De kleine prins is een moraliserend verhaaltje waarin de schrijver probeert aan te tonen hoe jammer hij het vindt dat de magische kracht van de kinderlijke fantasie bij de meeste volwassenen zo goed als uitgewerkt is en plaats heeft gemaakt voor verstarde denkpatronen. Kinderen en volwassenen leven dus in verschillende werelden waartussen onbegrip bestaat. Nochtans, wie met de onbevangen ogen van een kind naar de dingen zou kunnen kijken, zou er aspecten van ontdekken die met een nuchtere, 'volwassen' en logische blik niet waarneembaar zijn. Dit is waarschijnlijk de wezenlijke boodschap van De kleine prins, die verpakt zit in een aantal allegorische vertellingen. Zo is daar bv. de vraag van de prins aan de verteller om voor hem een schaap te tekenen. Ook na herhaalde pogingen is het jongetje uit de ruimte niet tevreden. Pas wanneer de verteller hem de schets van een kistje toont, waarin het (onzichtbare) schaapje zit, is de prins tevreden. Want pas nu kan hij zijn eigen fantasie gebruiken om gestalte te geven aan het dier. Ook het verhaal van de snel groeiende apebroodbomen (het kwaad) die in het begin erg op rozenstruiken (de schoonheid) lijken, maar die uiteindelijk alles overwoekeren als ze niet dagelijks met wortel en al worden uitgerukt, is duidelijk symbolisch bedoeld, net als de ontmoetingen met de vreemde bewoners van asteroïden, zoals de koning, de ijdeltuit of de zakenman, dat zijn. Ieder op hun manier bevatten ze zedenlessen, de ene al diepzinniger dan de andere. De belangrijkste les zit waarschijnlijk vervat in het verhaal van de roos en de vos die hierover het volgende zegt: "Hier heb je mijn geheim. Het is erg eenvoudig: alleen met je hart kun je goed zien. Het wezenlijke is onzichtbaar voor het oog. [...] Het is de tijd die jij aan je roos besteed hebt, die jouw roos zo belangrijk maakt." Nu ik het sprookje na al die jaren herlezen heb, lijkt de zwakte ervan mij juist te schuilen in al die expliciet verwoorde wijsheden die de schrijver kwistig rondstrooit. De verteller schrijft dat hij niet graag voor zedenpreker speelt, maar eigenlijk is het dat wat hij de hele tijd door doet. En dat geeft het verhaal van De kleine prins meteen iets schoolmeesterachtigs. Misschien is dát wel de reden dat het al decennia lang stuk wordt gelezen in het middelbaar onderwijs? Dit hoorspel met af en toe niet-passende achtergrondgeluiden neemt ongeveer één uur in beslag en komt vrij ouderwets over. Het bestaat dan ook al sinds 1968. Een vrouwenstem neemt de rol van de kleine prins voor haar rekening. Spijtig is ook dat vele illustraties van de Saint-Exupéry in deze uitgave wegvallen. [Koen Vermeiren]

Hoorspelbewerking van het gelijknamige boek* door Jan Apon. In dit moderne sprookje vertelt de schrijver en vliegenier over zijn ontmoeting met de kleine prins. Wijs en relativerend zijn de mooie verhalen, die de prins vertelt over de planeet waar hij woont en de andere planeten die hij bezoekt. Heel subtiel worden, vooral wat betreft volwassenen, onder andere gezagsverhoudingen, menselijke relaties en solidariteit, kameraadschap en eenzaamheid, in een wat laconieke stijl aan de kaak gesteld. Dit in 1943 geschreven klassieke werkje is vanwege de hoge opvattingen van menselijke waarden ook voor deze tijd nog steeds van belang. Het hoorspel werd oorspronkelijk uitgezonden op de radio in 1968, met de stemmen van onder meer Els Buitendijk, Paul van der Lek, Frans Somers, Willy Ruys, Corry van der Linden en Hans Veerman. De muziek is van Elze van Epen-De Groot, uitgevoerd door het Promenade Orkest onder leiding van Gijsbert Nieuwland.